Synteza Parafii św. Mateusza Ewangelisty w Dawidach Bankowych
Niniejszy dokument zawiera podsumowanie spostrzeżeń i wniosków, które są doświadczeniem zespołu parafialnego, który przystępując do prac w ramach Synodu zakładał, że kluczowym sposobem dyskusji z parafianami będą spotkania synodalne. Tematem przewodnim zaplanowanych spotkań miały być 3 drogowskazy – słowa zawarte w temacie Synodu – „Komunia, Uczestnictwo i Misja”.
Przyjęliśmy zasadę partnerskiego współdzielenia, poszanowania praw i godności każdego uczestnika spotkania tak by każdy mógł być należycie wysłuchany.
Tematem przewodnim pierwszego spotkania była: „Komunia – abyśmy wszyscy byli jedno”.
W toku dyskusji uczestnicy spotkania doszli do wspólnego wniosku, że choć w parafii powstaje coraz więcej różnych wspólnot to nie nawiązują one między sobą dialogu i nie próbują tworzyć jednego ciała. Wskazane więc byłoby poszukiwanie ścieżek do zachęcenia uczestników tych wspólnot do większej otwartości i gotowości dzielenia się między sobą wiarą i doświadczeniami życia w Chrystusie tak, by w kolejnym kroku wciągać w ten dialog kolejnych parafian i zachęcać do zaangażowania się w te wspólnoty.
Dyskutowano także potrzebę powrotu do fundamentów wiary, gruntownego przypomnienia sobie wszystkich prawd i zasad wiary, znaczenia sakramentów świętych i samej Komunii św. Za istotne wskazano także konieczność uświadomienia sobie, że największą bolączką współczesnego Kościoła stało się oderwanie od źródeł wiary, które zapisane są w Piśmie Świętym. Wskazano, że olbrzymim zagrożeniem dla Kościoła jest swobodne i wybiórcze przyjmowanie prawd wiary i naginanie jej do aktualnych potrzeb jednostek lub wspólnot.
Podjęto także próbę zdefiniowania działań jakie należałoby podjąć, by utwierdzić wiarę zaangażowanych, zachęcić niezdecydowanych i odzyskać tych, którzy odeszli od Kościoła. Wskazano, że podstawowym zadaniem jest ewangelizacja i przykład własnego życia oraz zachęcanie do włączania się we wspólne życie parafii. Kluczowe jest jednak to by nie były to jednorazowe zrywy uczestnictwa, lecz regularna i stabilna wspólnota.
Tematami kolejnych spotkań parafialnych miały być „Uczestnictwo” i „Misja”.
Doświadczeniem pierwszego spotkania było jednak także to, że musimy przełamać barierę – blokadę jaką stał się brak odwagi do publicznego zaangażowania się w sprawy Kościoła i chęć głośnego wyrażania swoich opinii. Z tego względu by zachęcić większą grupę parafian do aktywnego wypowiedzenia się w kluczowych dla naszej Parafii sprawach bez obaw o napiętnowanie w trakcie wypowiedzi publicznej, zespół zaproponował parafianom udział w ankiecie synodalnej. Przygotowany dokument zawierał kilka kluczowych dla nas pytań/ problemów nawiązujących do tematów zakreślonych w dokumentach synodalnych.
Otworzyliśmy możliwość wypowiedzenia się naszych parafian na następujące tematy:
- Parafia – jako wspólnota i miejsce rozwoju mojej wiary.
- Modlitwa i liturgia – kierunkiem mojego życia i pomocą w podejmowaniu decyzji życiowych.
- Jestem Misjonarzem i głoszę Słowo Boże w swoim środowisku.
- Widzę potrzebę bycia aktywnym w kościele i parafii.
- Co zrobić by zachęcić innych do aktywnego włączenia się w życie parafii.
Nie spodziewaliśmy się olbrzymiego odzewu ze strony parafian, ale zgodnie z przyjętą zasadą szanowania każdego głosu i opinii jaka do nas trafiła, jesteśmy wdzięczni wszystkim, którzy mieli odwagę tą drogą się wypowiedzieć o naszej wspólnocie parafialnej, swojej wierze oraz bolączkach całego Kościoła.
Wnioski z ankiety można podsumować więc następująco:
Wspólnota i dialog.
- Parafię tworzą ludzie świeccy i ksiądz Proboszcz stąd w wyrażanych opiniach pojawiły się głosy adresujące postawy wiernych oraz naszego duchowego pasterza.
- Doceniono kazania księdza Proboszcza, osoby o wielkiej duchowości, pozwalające na refleksję nad Słowem Bożym. Doceniono także organizowane przez księdza Proboszcza małe wyjazdy integracyjne. Wskazywano, że postawa księdza Proboszcza medytującego Pismo Święte jest najlepszym przykładem dla wiernych i wzorem do naśladowania. Istotne, że nie ulega naciskom środowiska pozostając wiernym Bogu, co zawsze uświadamia wszystkim parafianom, że wierność Bogu jest najlepszą postawą dla człowieka.
- Wskazano, że bogactwem parafii jest możliwość wsłuchiwania się w kazania i refleksje głoszone przez różnych księży Proboszczów, którzy pełnili w parafii posługę kapłańską, bo każdy z nich w inny sposób stara/ starł się dotrzeć do parafian i głosić Słowo Boże a różnorodność ubogaca.
- Pojawiły się głosy, że niektórzy nie czują wspólnoty bowiem za mało jest dialogu między księdzem Proboszczem a nimi o sprawach duchowych i podstawowych elementach wiary. Osoby te wskazywały na potrzebę przeniesienia nacisków z obszarów dbałości o materialny wygląd kościoła na rozwój duchowy.
- Pojawiały się sugestie o potrzebie urozmaicenia oprawy muzycznej liturgii oraz krótszych kazań pozwalających na większe skupienie się nad konkretnym aspektem Słowa Bożego. Wskazywano, że czasami w kazaniach brakuje głoszenia Ewangelii, która przekłada się na nasze życie i pomoże w codzienności.
Modlitwa, liturgia a moje życie
- Parafianie często w swoich wypowiedziach odwoływali się do postawy i wiary Św. Jana Pawła II i wskazywali, że w swoim życiu próbują się kierować jego naukami co pozwala im zachować równowagę w życiu duchowym i świeckim.
- Wskazywano na potrzebę skupienia się na Słowie Bożym, które jest kluczowe dla kształtowania życia i postaw człowieka.
- Wskazywano, że modlitwa i liturgia pomagają stosować zasady wiary w życiu codziennym. Pielęgnowanie wiary w rodzinie, wspólne poświęcane Bogu uroczystości rodzinne są drogowskazami działania.
- Pojawiły się świadectwa wskazujące, że każdą decyzję życiową parafianie starają się przez modlitwę przekazać i przedstawić Bogu.
- Modlitwa i uczestnictwo we Mszy św. to czas wyłącznie dla Boga, dla pogłębienia swojej relacji z Nim.
- Wskazywano, że przykazania Boże to nie są zakazy, ale ramy naszego życia.
- Wskazywano na potrzebę przypominania ludziom znaczenia sakramentów świętych, bo wielu z nas albo zapomniało albo zupełnie nie wie, co to jest świętość sakramentów.
- Wiele osób wskazywało na istotę spotkań biblijnych jakie odbywają się w parafii jako pewnego rodzaju punktu odniesienia dla ich życia i działania.
Ja – Misjonarz
- Parafianie wskazywali, że nie obce są im niestety liczne upadki i odchodzenie od Boga a postawa bycia chrześcijaninem przez 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu jest niezwykle trudna. Stąd często upadają. Próbują jednak w swoim środowisku zawodowym zaświadczać o Bogu i swojej wierze w najlepszy jaki potrafią sposób.
- Osoby dzieliły się także trudnym doświadczeniem braku umiejętności bycia misjonarzem w swoim środowisku, bowiem nawet osoby im najbliższe, nie chcą słuchać ich przemyśleń na temat wiary.
- Wielu wskazywało na to, że stara się przede wszystkim być dobrym chrześcijaninem i żyć zgodnie z zasadami wiary, w wdzięczności wobec Boga.
- Są w naszej parafii osoby, które uważają, że są w swoim życiu misjonarzami i otwarcie w swoim środowisku zaświadczają o swoim chrześcijaństwie oraz mówią o Bogu i swojej wierze, polecają znajomym ciekawe artykuły, konferencje, książki. Według nich nic nie działa bardziej skutecznie jak dawanie przykładu własnego życia w prostocie, pokorze, szacunku i skromności, wstrzemięźliwości, roztropności, bezinteresowności.
Moja aktywność w kościele i parafii.
- Pojawiały się głosy, że parafianie starają się być na tyle aktywni, na ile w danym momencie mają możliwości. Wzorem dla wielu jest postawa księdza Proboszcza, który z wielką duchowością prowadzi ich w wielkie dzieło Boże.
- Pojawiły się też odważne stwierdzenia, że zasadniczą wymówką dla braku zaangażowania się w życie parafii jest brak chęci i czasu.
- Pojawiły się głosy sugerujące potrzebę przywrócenia akcji balu charytatywnego, który przez lata był okazją do jednoczenia parafian, ale także okazją do zbierania funduszy na rozwój materialny kościoła.
Jak zachęcić niewierzących lub wątpiących do powrotu do Kościoła.
- Wskazywano na potrzebę oczyszczenia się Kościoła z wielu grzechów i zaniedbań, bowiem bez spójności działania z głoszonym Słowem Bożym nie będzie możliwości zachęcenia osób wątpiących do powrotu. Co więcej, bez zmiany postawy hierarchów Kościoła jest też ryzyko odejścia kolejnych osób, które stojąc na rozdrożu borykają się z wątpliwościami.
- Sugerowano, że księża i biskupi powinni zajmować także stanowcze stanowiska w obronie moralności i prawdy, bez względu na to czyje błędy mieliby wytykać (np. potrzeba głośnego wskazywania błędów elit).
Jak pokazały doświadczenia tych kilku tygodni, wspólnotę naszej parafii tworzą ludzie z różnych środowisk, o różnym wykształceniu, doświadczeniu zawodowym, różnym podejściu do życia i często skrajnie odmiennych poglądach. Wspólnota to jedność, ale nie jednostajność czy jednorodność poglądów. Istotą naszego wspólnego działania powinno być więc znalezienie optymalnych rozwiązań, mając na uwadze, że zawsze na pierwszym miejscu powinny stać prawdy i źródła naszej wiary, zachowanie tradycji, dzięki której Kościół przetrwał tyle tysięcy lat.
Dawidy Bankowe, 1 kwietnia 2022 roku.